Warsaw Ghetto ៖ ការសិក្សាមួយ បានរកឃើញថា ការឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្គម ជាជាងអព្ភូតហេតុមួយ អាចពន្យល់ពីរបៀប ដែលជនជាតិជ្វីហ្វ រាប់ម៉ឺននាក់ បានរស់រានមានជីវិត ពីការផ្ទុះឡើង នៃជំងឺគ្រុនក្តៅ (គ្រុមប្រកាច) នៅWarsaw Ghetto អំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ នេះបើយោងតាមការចេញផ្សាយ ពីគេហទំព័រឌៀលីម៉ែល ។
នៅទីបំផុតកងកម្លាំង ណាស៊ីបានប្រមូលផ្តុំ មនុស្សជាង ៤៦០,០០ នាក់ ចូលទៅក្នុងតំបន់ Ghetto ដែលមានផ្ទៃក្រឡា ១,៣ ម៉ាយការ៉េ ត្រូវបានបង្កើតឡើង នៅកាន់កាប់ប៉ូឡូញ នៅចុងឆ្នាំ១៩៤០ ។ ប្រជាជននៅ Ghetto មានអត្រាខ្ពស់ណាស់ ដែលជាមធ្យមប្រជាជន ៩.២ នាក់តាមបន្ទប់នីមួយៗ មានដង់ស៊ីតេខ្ពស់ជាង ១០ ដងបើប្រៀបធៀប ទៅនឹងទីក្រុង ណាមួយសព្វថ្ងៃនេះ ។
រវាងបញ្ហានេះ និងលក្ខខណ្ឌ មិនត្រឹមត្រូវរបស់វា អ្នកជំនាញបាននិយាយថា កន្លែងនេះបានបង្ហាញនូវ កន្លែងបង្កាត់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់បាក់តេរី ដែលត្រូវបានរីករាលដាល។ សរុបមកវាត្រូវបានគេប៉ាន់ស្មានថា មានមនុស្ស ១២០.០០ នាក់នៅ Ghetto បានឆ្លងដោយគ្រុនក្តៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤១ ដោយមានជនជាតិ ជ្វីហ្វប្រហែល ៣ ម៉ឺននាក់នៅទីបំផុតបានស្លាប់ ដោយសារការឆ្លងមេរោគ ។
ទោះយ៉ាងណាមក ដល់ខែតុលាឆ្នាំនោះ ដូចការរំពឹងទុក នៃការរីករាលដាលកាន់តែខ្លាំង ដូចរដូវរងារបានចាប់ផ្តើមជំងឺ រាតត្បាតភ្លាមៗ បានរលត់ទៅវិញ។ ព្រឹត្តិការណ៍ ដែលមិនអាចពន្យល់បាន ក៏បន្តត្រូវបានកោតសរសើរ ដោយអ្នករស់រានមានជីវិត ដែលជាអព្ភូតហេតុនោះតែម្តង ៕ ដោយ៖លី ភីលីព
