បរទេស៖ នៅខែមករាឆ្នាំ ១៩៥៣ ទីភ្នាក់ងារស៊ើបការណ៍សម្ងាត់កណ្តាល ឬ CIA របស់អាមេរិក មានស្ថានភាពស្មុគស្មាញ នៅលើដៃរបស់ខ្លួន។ របាយការណ៍នៃការមើលឃើញ UFO កំពុងរីកដុះដាលទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក។ គណនីសារព័ត៌មានត្រូវបានទាក់ទាញ ការចាប់អារម្មណ៍ជាសាធារណៈ និងការព្រួយបារម្ភ ។ ដូច្នេះ CIA បានកោះហៅក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមួយក្រុម ដើម្បីស៊ើបអង្កេតថាតើបាតុភូតមិនស្គាល់ទាំងនេះ នៅលើមេឃតំណាងឱ្យការគំរាមកំហែង ដល់សន្តិសុខជាតិដែរឬទេ ។
យោងតាមវែបសាយ HISTORY បានចេញផ្សាយថា នៅពេលដែលសង្គ្រាមត្រជាក់ កំពុងកើនឡើង អំពីសូវៀតរាប់ចាប់ពីសង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ រហូតដល់ការបំផ្លាញ អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ, រដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក មានការព្រួយបារម្ភអំពីការរំពឹងទុក នៃការស្លន់ស្លោរបស់ប្រទេសជាតិកំពុងកើនឡើងមួយ ។ កាលពីឆ្នាំមុន បញ្ហានៃ UFOs បានចាប់ផ្តើមលេចធ្លោក្នុងការសន្ទនាសាធារណៈ។ នៅខែមេសាឆ្នាំ ១៩៥២ ទស្សនាវដ្តីដ៏មានប្រជាប្រិយឈ្មោះ LIFE បានបោះពុម្ពផ្សាយរឿងមួយ ដែលមានចំណងជើងថា“ តើយើងមានភ្ញៀវមកពីទីអវកាសទេ?” ដែលបានសន្យាថានឹងផ្តល់“ ភ័ស្តុតាងវិទ្យាសាស្ត្រ ដែលថាមានករណីពិតប្រាកដ ។
ក្នុងខែកក្កដាឆ្នាំនោះចំណងជើងកាសែត នៅទូទាំងប្រទេសបានស្តីបន្ទោសរបាយការណ៍ នៃការហោះហើរហោះហើរពាសពេញទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនឌីស៊ី ។ នៅចន្លោះខែមីនានិងមិថុនាឆ្នាំនោះ ចំនួននៃការមើលឃើញ UFO បានរាយការណ៍ជាផ្លូវការច្រើន ទៅសហរដ្ឋអាមេរិក ។ កងទ័ពអាកាសបានលោតពីលេខ ២៣ ដល់ ១៤៨។ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះ UFOs ដែលកំពុងទទួលបាន, CIA ក៏បានសំរេចថា ខ្លួនត្រូវការ“ គោលនយោបាយជាតិ” សម្រាប់“ អ្វីដែលគួរប្រាប់ដល់សាធារណៈជន ទាក់ទងនឹងបាតុភូតនេះ ដើម្បីកាត់បន្ថយហានិភ័យ នៃភាពភ័យស្លន់ស្លោ” ។ នេះបើយោងតាមឯកសាររបស់រដ្ឋាភិបាល។
ដើម្បីសំរេចគោលដៅនេះ ការិយាល័យស៊ើបការណ៍វិទ្យាសាស្ត្ររបស់ CIA បានសហការជាមួយលោក Howard Percy Robertson ដែលជាសាស្រ្តាចារ្យរូបវិទ្យាគណិតវិទ្យានៅវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាកាលីហ្វ័រញ៉ា ដើម្បីប្រមូលផ្តុំក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលមិនមែនយោធា។ ក្រុមរបស់លោក Robertson បានជួបគ្នាពីរបីថ្ងៃនៅខែមករាឆ្នាំ ១៩៥៣ ដើម្បីពិនិត្យឡើងវិញនូវកំណត់ត្រារបស់កងទ័ពអាកាសអំពីការមើលឃើញ UFO នឹងត្រឡប់ទៅឆ្នាំ ១៩៤៧ ។
គម្រោង Blue Book ដែលបានចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ ១៩៥២ គឺជាការធ្វើឱ្យមានការភ្ញាក់ផ្អើលចុងក្រោយរបស់ក្រុមស៊ើបអង្កេត UFO របស់កងទ័ពអាកាស។ បន្ទាប់ពីបានសម្ភាសសមាជិក គម្រោង គឺប្រធានក្រុម Edward J. Ruppelt និងតារាវិទូ J. Allen Hynek ក្រុមនេះបានសន្និដ្ឋានថា ការមើលឃើញជាច្រើននៃ Blue Book ពិតជាត្រូវបានគេតាមដាន។ ឧទាហរណ៍បន្ទាប់ពីពិនិត្យមើលឡើងវិញវីដេអូដែលថតដោយការមើលឃើញ UFO នៅជិត Great Falls, ម៉ុនតាណា នៅថ្ងៃទី ១៥ ខែសីហាឆ្នាំ ១៩៥០ ក្រុមអ្នកជំនាញខាងលើ បានសន្និដ្ឋាននូវអ្វីដែលវីដេអូនេះ បានបង្ហាញគឺពន្លឺព្រះអាទិត្យឆ្លុះបញ្ចាំង ពីផ្ទៃនៃយន្តហោះ ស្ទាក់ចាប់ពីសំណាក់កងទ័ពអាកាស ។
ក្រុមនេះពិតជាបានឃើញការគំរាមកំហែង ដ៏មានសក្តានុពលទាក់ទងនឹងបាតុភូតនេះ – ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាថាសហោះ និងបុរសបៃតងទេ ។
លោក John Greenewald ជាស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុន The Black Vault ដែលជាបណ្ណសារឯកសាររដ្ឋាភិបាលតាមអ៊ិនធរណេតនិយាយថា“ វាជាសាធារណៈ” ។ មានការព្រួយបារម្ភមួយថា“ សាធារណជនទូទៅដោយភាពភិតភ័យ និងភាពវង្វេងស្មារតីរបស់ពួកគេអាចគ្របសង្កត់ លើធនធានរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។ រដ្ឋាភិបាល” នៅក្នុងពេលមានវិបត្តិ។
លោក Nick Pope ដែលបម្រើការនៅក្រសួងការពារជាតិ អង់គ្លេស ក្នុងកម្មវិធី UFO ពី១៩៩១ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩៤ បាននិយាយថា CIA ក៏ហាក់ដូចជាខ្លាចការជ្រៀតជ្រែក ពីបរទេសដែរ ជាពិសេស“ សូវៀតនឹងរកវិធី ដើម្បីប្រើកម្រិតចំណាប់អារម្មណ៍ សាធារណៈយ៉ាងច្រើនប៉ិនប្រសប់ ដើម្បីបង្កភាពភ័យស្លន់ស្លោ ដែលបន្ទាប់មកអាចត្រូវបានប្រើ ដើម្បីធ្វើឱ្យអន្តរាយដល់សាមគ្គីភាពជាតិ ។ របាយការណ៍របស់ Robertson ដែល CIA មិនបានចេញផ្សាយ ជាសាធារណៈរហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ បានលើកឡើងពីបញ្ហានេះ ដោយលើកឡើងថា“ ការជ្រួលច្របល់ដ៏ធំធេង” លើ UFO អាចនាំឱ្យមាន“ ភាពងាយរងគ្រោះកាន់តែខ្លាំងចំពោះសង្គ្រាមចិត្តសាស្ត្រ របស់សត្រូវដែលអាចកើតមាន” ។
ដើម្បីដោះស្រាយភាពងាយរងគ្រោះ ដែលមានសក្តានុពលទាំងនេះ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត បានស្នើឱ្យកម្មវិធីអប់រំធ្វើឱ្យអព្ភូតហេតុ នៃការមើលឃើញយាន UFO និងបង្រៀនសាធារណជនពីរបៀបកំណត់អត្តសញ្ញាណបាតុភូតជាក់លាក់។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ក៏ស្នើឱ្យបង្រៀនមនុស្សជាមួយអត្ថបទ ការមើលទូរទស្សន៍ និងភាពយន្ត ថែមទាំងស្នើថា សាជីវកម្មភាពយន្ត Walt Disney អាចជួយផលិត ឯកសារអប់រំទាំងនោះបាន ។ របាយការណ៍បានកត់សម្គាល់ថា“ កម្មវិធីបែបនេះគួរតែមាននិន្នាការ កាត់បន្ថយភាពអសមត្ថភាព នាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់សាធារណជននិង…ភាពងាយទទួលរងគ្រោះរបស់ពួកគេចំពោះ ការឃោសនាអរិភាពដ៏ឆ្លាតវៃ” ៕
ប្រែសម្រួលៈ ណៃ តុលា
