រម្លឹកដល់គ្រា នគរខ្មែរចុះខ្សោយ ហើយសៀម បានគ្រប់គ្រងកាលពីឆ្នាំ១៨៦០ ដោយសេចក្តីស្ងប់ស្ងែង និងពេញព្រះរាជហឫទ័យយ៉ាងខ្លាំងចំពោះបុរាណស្ថាន និងស្ថាបត្យកម្មខ្មែរ ព្រះចៅរាមាទី៤ ព្រះនាមម្កុដ របស់សៀមធ្លាប់បានត្រាស់បង្គាប់ ឲ្យអ្នករាជការព្រះអង្គ ដែលមានឈ្មោះថា សុវណ្ណវិសាល, ជុំជាតិ វិជ្ជា ចេញដំណើរទៅជ្រើសរើសប្រាសាទ ណាមួយវិសេសវិសាល អាចនឹងរើ យកមកក្រុងទេពបុរី បានដើម្បីទុកជាកិត្តិយសម្រាប់រជ្ជកាលព្រះអង្គ ដែលបានត្រួតត្រានគរខ្មែរ ។
បន្ទាប់មកព្រះអង្គចេញ រាជបញ្ជាឲ្យកេណ្ឌប្រជាជនពីភ្នំស្រុក បាត់ដំបង និងសៀមរាប បានចំនួនមនុស្ស ២០០០នាក់ ហើយចែកជា៤ក្រុម ដើម្បីទៅគាស់ថ្មប្រាសាទ ។ ក្រោយពីបានធ្វើព្រះពិធីបួងសួង រួចហើយ នៅថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៨ ខែមេសា ឆ្នាំ១៨៦០ ក៏ស្រាប់តែមានប្រជាជនខ្មែរ ប្រហែលជា៣០០នាក់ ដែលមានកំហឹងជាមួយពួកបំផ្លាញប្រាសាទខ្មែរ ចេញមកពីព្រៃ ធ្វើគតព្រះសុវណ្ណវិសាល និង កូនរបស់លោក ព្រមទាំងបក្សពួកជាច្រើនទៀត ដែលដឹកនាំការគាស់ថ្ម ប្រាសាទស្លាប់គ្មានសល់ ។
ក្រោយមកព្រះអង្គរាមាទី៤ ទ្រង់ព្រះតំរិៈថា ប្រាសាទធំៗទាំងឡាយ ដែលព្រះរាជាខ្មែរតាំង ពីសម័យបុរាណ បាន កសាងទុកជាកិត្តិយស ក្នុងរាជព្រះអង្គហើយប្រាសាទទាំងនោះធំៗណាស់ មិនអាចដឹកជញ្ជូនមកបាងកក ដោយងាយស្រួលដែរ ។ ព្រះអង្គក៏បោះបង់គំនិត យកប្រាសាទ ពីស្រុកខ្មែរទៅតមក រហូតដល់ឆ្នាំ១៨៦៧ មុនព្រះអង្គសោយទីវង្គតមួយឆ្នាំ ព្រះអង្គនៅតែចេញរាជបញ្ជា ឲ្យស្ថាបត្យកររបស់ព្រះអង្គមកគូររូបប្រាសាទអង្គរវត្តហើយទៅធ្វើនៅក្នុងបរិវេណវត្ត ព្រះស្រីរតនសាស្តារាម ឬវត្តព្រះកែវ ។
ស្ថាបត្យកររូបនេះចេញដំណើរ ពីបាងកកនៅថ្ងៃសុក្រ ទី២១ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៨៦៧ និងត្រឡប់ទៅបាងកកវិញ នៅថ្ងៃទី១១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៨៦៧។ ប្រាសាទអង្គរវត្តចម្លងត្រូវបានសង់រួចរាល់ នៅក្នុងរជ្ជកាលព្រះចៅចុល្លាឡុងកន រាមាទី៥ ក្នុងពេលដែលក្រុងទេពបុរីគ្រប់អាយុ ១០០ ឆ្នាំនៅឆ្នាំ១៨៨២ ដូច្នេះទើបគេឃើញមានប្រាសាទអង្គរវត្តតូចមួយ ក្នុងរាជវាំងថៃ នាក្រុងបាងកក រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ៕ sabay
(ឯកសារពិគ្រោះ – ណាខនវាត់ ថាត់សណៈខ្មេន អង្គរវត្តក្នុងទស្សនៈខ្មែរ និពន្ធដោយលោក សន្តិភក្តីខាំ រោងពុម្ពមតិជនទំពរ័ ១៨៣ ដល់ ១៩០ និងដកស្រង់ដោយ វប្បធម៌ខ្មែរ Khmer culture)
