ការធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ នៃវត្ថុបុរាណរបស់ខ្មែរ គឺជាពេលវេលា ដែលបញ្ជាក់ពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ និងការព្យាបាលបេះដូងរបស់ប្រជាជន និងការស្តារឡើងវិញសម្រាប់កម្ពុជា ក្រោយមរតកជាតិទាំងនោះ ត្រូវបានឃ្លាតឆ្ងាយពីប្រទេសកំណើតជាយូរទសវត្ស។ គំនិតផ្តួចផ្តើមនេះមានគោលបំណងយកមកវិញ នូវសម្បត្តិវប្បធម៌ដែលលួចនោះ មកវិញ លើកកម្ពស់មោទកភាពជាតិ និងអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌។
ក្នុងអំឡុងពេលនៃជម្លោះ ជាពិសេសក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម កម្ពុជាមានអ្នកលួចប្លន់វត្ថុបុរាណវប្បធម៌របស់ខ្លួនជាច្រើន។ ប្រាសាទ និងកន្លែងប្រវត្តិសាស្ត្រត្រូវបានប្លន់យកទៅ ដែលធ្វើឱ្យបាត់បង់បេតិកភណ្ឌវប្បធម៌ជាបន្តបន្ទាប់។ ការលួចប្លន់នេះមិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យកម្ពុជាបាត់បង់សម្បត្តិសិល្បៈប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ប៉ះពាល់ដល់អត្តសញ្ញាណវប្បធម៌របស់ជាតិដែរ ។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងទាមទារយកវត្ថុបុរាណទាំងនេះមកវិញមានការសហការគ្នា រវាងអាជ្ញាធរកម្ពុជា និងអង្គការអន្តរជាតិដូចជាអង្គការ UNESCO ជាដើម។ ជោគជ័យសំខាន់ៗរួម មានការត្រឡប់មកវិញ នូវរូបចម្លាក់ និងសារីរិកធាតុសំខាន់ៗ ដែលសម្បត្តិនីមួយៗ ត្រូវបានប្រារព្ធឡើង ជាជ័យជម្នះសម្រាប់ការ ស្តារវប្បធម៌ឡើងវិញ ។ យ៉ាងណាមិញ ការតស៊ូមតិពីសកម្មជនវប្បធម៌ ពិតជាបានដើរតួយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែង ចំពោះការធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ ទាំងនេះ ។
ការវិលត្រឡប់មកវិញនូវវត្ថុបុរាណខ្មែរ ពិតជាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដល់ប្រទេសកម្ពុជា។ វាស្ដារឡើងវិញនូវមោទកភាពជាតិ និងអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ ដោយផ្តល់នូវទំនាក់ទំនងជាក់លាក់ឆ្លុះបញ្ចាំងទៅអតីតកាល។ វត្ថុបុរាណទាំងនេះ បានក្លាយជាតឹកតាងជាប្រយោជន៍សម្រាប់វិស័យអប់រំ ជួយឲ្យក្មេងជំនាន់ក្រោយយល់ និងដឹងគុណបំផុតចំពោះបុព្វបុរសជំនាន់មុន សម្រាប់ការបន្សល់ទុកនូវមរតកដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ។ លើសពីនេះ វត្ថុបុរាណដែលបានធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ ក៏ជួយលើក ស្ទួយវិស័យទេសចរណ៍វប្បធម៌ ទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរ ឲ្យចាប់អារម្មណ៍លើប្រវត្តិសាស្ត្រ ដ៏សម្បូរបែបរបស់កម្ពុជា ។
ការធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍វត្ថុបុរាណ ជំរុញកិច្ចសហប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិ និងការគោរពបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌។ កិច្ចការដ៏ជោគជ័យនេះ បានកំណត់គំរូ សម្រាប់ប្រជាជាតិផ្សេងទៀត ដែលប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះ ដោយលើកទឹកចិត្ត ឱ្យមានការសន្ទនា ជាសកលស្តីពី ការរក្សាអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ ។ ស្មារតីសហការនេះគូសបញ្ជាក់ អំពីតម្រូវការសម្រាប់កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងជាបន្តបន្ទាប់ដើម្បីការពារ និងស្ដារបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌ទូទាំងពិភពលោក ។
