ចំណុច មិនសូវមានអ្នកដឹង អំពី អេហ្ស៉ីបបុរាណ ប្រទេសដ៏ចំណាស់មួយ លើពិភពលោក

អេហ្ស៉ីប គឺជាប្រទេសចំណាស់មួយ ដែលត្រូវបានរាប់បញ្ចូលក្នុងប្រទេសចំណាស់ទាំង១០ នៅលើពិភពលោក។ ប្រទេសមួយនេះ មានរឿងរ៉ាវជាច្រើន ដែលអ្នកគួរតែបានសិក្សា និងស្វែងយល់យល់អំពីវា តួយ៉ាងដូចជា តើមហាពីរ៉ាមីតត្រូវបានសាងសង់ដោយទាសករ ឬយ៉ាងណា? តើការបង្កើតសាកសពម៉ាំមីមានដំណើរការយ៉ាងដូចម្តេច? តើនៅមានអ្វីខ្លះទៀត ដែលអ្នកមិនបានដឹងពីប្រទេសមួយនេះ? អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអេហ្ស៊ីប លោក Joyce Tyldesley នឹងចែករំលែកការពិត ៨ យ៉ាង ខាងក្រោមនេះ ៖

១.សត្វអូដ្ឋ មិនមែនជាយានជំនិះ របស់ជនជាតិអេហ្ស៊ីបទេ

សត្វអូដ្ឋ មិនត្រូវបានគេប្រើជាប្រចាំនៅក្នុងប្រទេសអេហ្ស៊ីបនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ ជនជាតិអេហ្ស៊ីបបានប្រើសត្វលា និងទូកជាមធ្យោបាយក្នុងការដឹកជញ្ជូនដែលងាយស្រួលសម្រាប់ពួកគេ។ មួយវិញទៀត ទន្លេនីល ហូរកាត់តំបន់ដីមានជីជាតិ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ចរន្តខ្យល់ពីត្បូងទៅជើង បានធ្វើឱ្យមានភាពងាយស្រួលសម្រាប់អ្នកដែលជិះទូកក្នុងទិសដៅផ្ទុយ។

២. មិនមែនគ្រប់អ្នកស្លាប់ សុទ្ធតែអាចក្លាយជាសាកសពម៉ាំមីនោះទេ

សាកសពម៉ាំមី ត្រូវបានគេយកទៅសម្ងួត និងរុំដើម្បីបានក្លាយជាវត្ថុបុរាណនៅអេហ្ស៊ីប។ ប៉ុន្តែការធ្វើមរណភាពបែបនេះ គឺមានតម្លៃថ្លៃ និងចំណាយពេលច្រើន ហើយភាគច្រើនគឺសម្រាប់អ្នកដែលមានវណ្ណៈខ្ពស់ ឬជាអ្នកមាននៅក្នុងសង្គម។ អ្នកស្លាប់ភាគច្រើននៅអេហ្ស៊ីបត្រូវបានគេកប់នៅក្នុងរណ្តៅដ៏សាមញ្ញនៅវាលខ្សាច់។ ហេតុផល ដែលអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ សម្រេចធ្វើមរណកាលបែបនេះ ព្រោះពួកគេជឿជាក់ថា ពួកគេអាចនឹងមានជីវិតឡើងវិញ បន្ទាប់ពីស្លាប់ តែលុះត្រាតែរាងកាយរបស់ពួកគេនៅរក្សាទម្រង់ល្អដូចដើម។ ពួកគេជឿទៀតថា ការកប់នៅក្នុងដីខ្សាច់ នឹងធ្វើឲ្យសពពួកគេស្លាប់ មិនអាចរស់ឡើងវិញ។

៣. អ្នកនៅរស់ ចែកអាហារជាមួយអ្នកស្លាប់

ស្តាប់ទៅប្រហែលចម្លែកបន្តិច ប៉ុន្តែនេះជាការពិត ផ្នូរសពម៉ាំមី ត្រូវបានរចនាឡើងជាគេហដ្ឋាន សម្រាប់សាកសពផ្ទាល់ និងអ្នកស្លាប់ក្បែរខាង។ ប៉ុន្តែយ៉ាងណា អ្នករស់ដែលជាសមាជិកគ្រួសារនៃសព ដែលមកសួរសុខទុក្ខអ្នកស្លាប់ គឺអាចចែករំលែកអាហារជាមួយនឹងអ្នកស្លាប់។ ក្នុងអំឡុងពេល “បុណ្យជ្រលងភ្នំ” ដែលជាពិធីបុណ្យប្រចាំឆ្នាំនៃការស្លាប់ និងការកកើតឡើងវិញ គ្រួសារជាច្រើនបានចំណាយពេលមួយយប់នៅ ក្នុងផ្នូរ ឬវិហាររបស់ជីដូនជីតារបស់ពួកគេ ដោយចំណាយពេលផឹកស្រា និងជប់លៀងដោយប្រើភ្លើងពិល ខណៈដែលអ្នកនៅរស់ កំពុងប្រារព្ធពិធីជួបជុំជាមួយអ្នកស្លាប់។

៥.ស្ត្រីអេហ្ស៊ីប មានសិទ្ធិស្មើគ្នាជាមួយបុរស

នៅអេហ្ស៊ីប បុរស និងស្ត្រីដែលមានឋានៈនៅក្នុងសង្គម ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាមានភាពស្មើគ្នាចំពោះមុខច្បាប់។ នេះមានន័យថាស្ត្រីអាចរកប្រាក់ ទិញលក់ និងទទួលមរតកទ្រព្យសម្បត្តិ។ ពួកគេអាចរស់នៅ ដោយគ្មានការការពារពីអាណាព្យាបាល រីឯបុរស និងស្ត្រីមេម៉ាយ ឬលែងលះគ្នា មានសិទ្ធក្នុងការទទួលចិញ្ចឹមកូនៗ របស់ពួកគេ។ មនុស្សគ្រប់រូបនៅអេហ្ស៊ីបបុរាណ នឹងរៀបការដោយស្វាមីនិងភរិយាត្រូវបានបែងចែកឱ្យគ្នាប៉ុន្តែតួនាទីផ្ទុយគ្នានៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ប្រពន្ធដែលជា“ មេផ្ទះ” ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះបញ្ហាផ្ទៃក្នុង និងកិច្ចការទាំងអស់។ នាងចិញ្ចឹមកូន និងដឹកនាំគ្រួសារ។

៦. បុរសអេហ្ស៊ីបអាចរៀបការជាមួយបងស្រីរបស់ពួកគេ

ស្តេចអេហ្ស៊ីបខ្លះ បានរៀបការជាមួយបងប្អូនស្រី ឬបងប្អូនស្រីរបស់ពួកគេ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍មិនញញើតទាំងនេះ បានធានាថាព្រះមហាក្សត្រិយានីត្រូវបានបណ្តុះបណ្តាលក្នុងភារកិច្ចរបស់នាងតាំងពីកំណើតហើយថានាងនៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះស្វាមីនិងកូនៗ របស់ពួកគេ។ ពួកគេបានផ្តល់ស្វាមីសមរម្យសម្រាប់ព្រះនាងដែលអាចមិនចង់បានខណៈពេលដែលការរឹតត្បិតចំនួនអ្នកទាមទារសក្តានុពលសម្រាប់រាជបល្ល័ង្ក។ ពួកគេថែមទាំងបានផ្តល់នូវការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះដែលពួកគេមួយចំនួន (ដូចជាអ៊ីស៊ីស និងអូសៀរីស)។ ទោះយ៉ាងណា អាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយបងប្រុសមិនដែលជាកាតព្វកិច្ចទេ ហើយមហាក្សត្រិយានីលេចធ្លោមួយចំនួនរបស់អេហ្ស៊ីប រួមទាំងណេហ្វឺធីទីរ មិនមានកំណើតពីរាជវង្សឡើយ។

៧. មិនមែន គ្រប់ព្រះចៅផារ៉ាអុង បានសាងសង់ពីរ៉ាមីតទេ

ព្រះចៅផារ៉ាអុងស្ទើរតែទាំងអស់ នៃចក្រភពចាស់ (គស ២៦៨៦ ដល់ ២១២៥ មុនគស) និងចក្រភពកណ្ដាល (គស ២០៥៥ ដល់ ១៦៥០មុនគស) បានសាងសង់ផ្នូរពីរ៉ាមីត នៅវាលខ្សាច់ភាគខាងជើងប្រទេសអេហ្ស៊ីប។ វិមានដែលលេចធ្លោទាំងនេះ បានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងរវាងស្តេច ជាមួយព្រះរ៉ា។ សាកសពម៉ាំមីរបស់ពួកគេនឹងត្រូវកប់នៅក្នុងផ្នូរ ដែលកាត់ដោយថ្មនៅជ្រលងភ្នំនៃស្តេចនៅច្រាំងខាងលិចទន្លេនីល នៅទីក្រុងថេបភាគខាងត្បូង បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃរាជាណាចក្រថ្មី ស្តេចបន្តបន្ទាប់ត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូរនៅភាគខាងជើងប្រទេសអេហ្ស៊ីប ប៉ុន្តែសាកសពរបស់ស្តេចទាំងនោះ គឺមិនមានមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ។

៨. មហាពីរ៉ាមីតមិនត្រូវបានសាងសង់ដោយទាសករទេ

អ្នកប្រវត្តិវិទូបុរាណ ហេរ៉ូដូតូស ជឿជាក់ថាមហាពីរ៉ាមីតត្រូវបានសាងសង់ដោយទាសករ ១០ ម៉ឺននាក់។ ភស្តុតាងខាងបុរាណវត្ថុបង្ហាញថា មហាពីរ៉ាមីតត្រូវបានសាងសង់ឡើងដោយកម្លាំងកម្មករអចិន្រ្តៃយ៍ដែលមានប្រាក់ខែ ចំនួន ៥.០០០ នាក់ និងកម្មករបណ្តោះអាសន្នរហូតដល់ ២ម៉ឺននាក់។ កម្មករទាំងនេះ ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យស្នាក់នៅក្នុងជំរំបណ្តោះអាសន្នមួយ ក្បែរពីរ៉ាមីត ជាកន្លែងដែលពួកគេទទួលបានការផ្គត់ផ្គង់ជាអាហារ ភេសជ្ជៈ ការព្យាបាលនិងសម្រាប់អ្នកដែលបានស្លាប់ក្នុងពេលបំពេញការងារត្រូវបញ្ចុះនៅទីបញ្ចុះសពក្បែរនោះ ៕

ប្រភព ៖http://sabay