ការស្រាវជ្រាវថ្មីបានរកឃើញថា អ្នកធ្វើការច្រើនជាង ១ នាក់ក្នុងចំណោម ៣ នាក់អាចមានអារម្មណ៍ឯការ រឺដាច់ចេញពីអ្នកដទៃ នៅពេលពួកគេនៅកន្លែងធ្វើការ។
អ្នកធ្វើការមួយចំនួនសុំច្បាប់ឈប់ឈឺ ទ្វេដងក្នុងមួយឆ្នាំបើប្រៀបធៀប ជាមួយអ្នកធ្វើការដែលមានគូរ។ ៦១% នៃកម្មករនិយោជិតទទួលបាន អន្តរកម្មដោយផ្ទាល់ក្នុងរយៈពេលតិច ជាងមួយម៉ោងរហូតដល់ ២ ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ។
ភាពឯកោកំពុងកើនឡើងជាមួយនឹង ៦១ភាគរយ នៃជនជាតិអាមេរិកដោយពួកគេ មានអារម្មណ៍ឯកោ នេះបើយោងតាមសន្ទស្សន៍ភាពឯកាឆ្នាំ ២០២០ របស់ ទស្សនាវដ្តី ។
ការរកឃើញនេះបង្ហាញពីការកើនឡើង ៧ ភាគរយ បើប្រៀបធៀបនឹងទិន្នន័យឆ្នាំ ២០១៨ ។ “ភាពឯកាគឺជាអារម្មណ៍ធម្មតា ដែលយើងទាំងអស់គ្នាមានអារម្មណ៍ នៅចំណុចមួយឬផ្សេងទៀត នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ភាពឯកកោគឺអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ដែលយើងទទួលបាននៅពេលដែល បំណងប្រាថ្នាចង់ភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង ជាមួយអ្នកដទៃមិនត្រូវគ្នានឹងភាព ជាក់ស្តែងរបស់អ្នកដែលនៅជុំវិញ យើងនិងទំនាក់ទំនងដែលយើងមាន” ។ នេះបើតាមសម្តី Healthline ។
Nemecek និងសហសេវិករបស់គាត់ចង់ ស្វែងយល់ពីរបៀបដែលកន្លែង ធ្វើការទំនើបកំពុងជះឥទ្ធិពល ដល់អារម្មណ៍របស់កម្មករនិយោជិត ក្នុងការផ្សារភ្ជាប់និងភាពឯកកោ និងរបៀបដែលអារម្មណ៍ឯកោ មានឥទ្ធិពលលើសមត្ថភាព ការងាររបស់ពួកគេ ។
“រឿងមួយដែលយើងចង់ធ្វើ គឺបង្ហាញពីការពិតដែលថា ភាពឯកកោមានកំរិតខ្ពស់គួរអោយ កត់សំគាល់សំរាប់មនុស្សពេញវ័យ ទាំងអស់ និងយើងដែលត្រូវធ្វើការ។ យើងចំណាយពេលច្រើនបំផុតនៃ ការភ្ញាក់ពីគេងនៅកន្លែងធ្វើការ ហើយក្នុងរយៈពេលមួយជីវិតយើង នឹងចំណាយពេលជាមធ្យម ៩០,០០០ ម៉ោងនៅក្នុងការងារ” ។
យើងមាន through កាសឆ្លងកាត់កន្លែងធ្វើការ ដើម្បីជួយបុគ្គលធ្វើទំនាក់ទំនង និងផ្សារភ្ជាប់គ្នាកាន់តែច្រើន ហើយនោះនឹងជួយយើងម្នាក់ៗ អោយមានសុខភាពល្អហើយអាជីវកម្ម ក៏កាន់តែមានសុខភាពល្អផងដែរ” ។
តើភាពឯកោប៉ះពាល់ដល់ កម្មករយ៉ាងដូចម្តេច
របកគំហើញសំខាន់ៗ របស់ស៊ីនដារួមមានដូចខាងក្រោមៈ
កម្មករឯកកោទទួលយកថ្ងៃឈឺទ្វេដង ក្នុងមួយឆ្នាំហើយខកខានការងារ ៥ ដងទៀត ដោយសារភាពតានតឹងបើប្រៀបធៀប នឹងកម្មករដែលមិនឯកកោ។
លោក Nemecek មានប្រសាសន៍ថា “ ពីចំណុចនៃការចូលរួម និងផលិតភាពយើងឃើញថា កម្មករដែលមានអារម្មណ៍ថា ដាច់ទំនាក់ទំនងនិងឯកកោនឹង មិនសូវចូលរួមនិងផលិតភាព ដូចអ្នកដែលមិនមានអារម្មណ៍ឯកកោ ហើយនោះអាចជះឥទ្ធិពល យ៉ាងខ្លាំងដល់អាជីវកម្ម។
ខណៈពេលដែលការស្រាវជ្រាវ របស់គាត់មិនបានពន្យល់ពីមូលហេតុ នៃបញ្ហានេះគាត់បាននិយាយថា ការស្រាវជ្រាវឯកោបង្ហាញថា អារម្មណ៍ឯកាអាចប៉ះពាល់ដល់ អារម្មណ៍របស់យើងចំពោះសុខភាព រាងកាយរបស់យើង។
ហើយ [យើងដឹងថាភាពឯកា] ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការ កើនឡើងហានិភ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺបេះដូងការធ្លាក់ទឹកចិត្តការថប់បារម្ភ និងការប្រើប្រាស់សារធាតុ។ ពីការតភ្ជាប់ទាំងនេះយើងអាចឃើញថា វាអាចជះឥទ្ធិពលដល់តម្រូវការ របស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ដើម្បីឈប់សម្រាកពីការងារ ឬខកខានការងារដោយសារតែ មានជំងឺឬស្ត្រេស” ។
