អង់គ្លេស ៖ ការព្យាបាលរបួសក្នុងសមរភូមិស្ថិត ក្នុងចំណោមឱសថបានពិពណ៌នា ប៉ុន្តែអ្នកស្រាវជ្រាវ Cambridge និយាយថា មនុស្សជាច្រើន បានកំណត់គោលដៅ នៃជំងឺដែលធ្លាប់ស្គាល់ ដូចជាឈឺក្បាល ឈឺធ្មេញ រាគ ក្អក និងឈឺដៃជើង យោងតាមការចេញផ្សាយពីគេហទំព័រស្គាយញ៉ូវ។
ការដុតនំសត្វទីទុយអំបិល ហើយកិនវាទៅជាម្សៅ ដើម្បីព្យាបាលជំងឺ រលាកសន្លាក់ហ្គោដ គឺជាការផ្ដល់យោបល់ ដ៏ចម្លែកមួយបានរកឃើញ ក្នុងចំណោមឱសថបុរាណ រាប់ពាន់នៃមជ្ឈិមសម័យ។ ការដាក់កូនឆ្កែជាមួយខ្យង និងឥសី ដុតវាលើភ្លើង ហើយប្រើខ្លាញ់ធ្វើជាទឹកប្រទាល គឺជាការព្យាបាល រោគប្រគ្រីវមួយទៀត ។
នរណាម្នាក់ដែលទទួលរង ពីជំងឺភ្នែកឡើងបាយកាលពីរាប់រយឆ្នាំមុន នឹងត្រូវបានគេណែនាំឲ្យលាយទឹកប្រមាត់របស់សត្វទន្សាយជាមួយទឹកឃ្មុំខ្លះ ហើយប្រើស្លាបមាន់ លាបលើភ្នែក របស់ពួកគេ ។ ការព្យាបាល គឺស្ថិតក្នុងចំណោម រូបមន្តវេជ្ជសាស្រ្តចំនួន ៨,000 មានលើសាត្រា ស្លឹករឹតមជ្ឈិមសម័យចំនួន ១៨០ ភាគច្រើនមានអាយុកាល ដល់សតវត្សទី ១៤ ឬទី១៥ត្រូវបានដាក់ឌីជីថល ដោយបណ្ណាល័យសាកលវិទ្យាល័យ Cambridge ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្លះមានកាលបរិច្ឆេទពីមុនមក ដោយមួយមានអាយុ ១,000 ឆ្នាំ។ ពួកគេក៏ផ្តល់ការយល់ដឹងអំពីអំពើហឹង្សានៃជីវិតមជ្ឈិមសម័យ ដោយមានការ ណែនាំអំពីរបៀបស្វែងយល់ថា តើលលាដ៍ក្បាលត្រូវបានបាក់ បន្ទាប់ពីការរងរបួសដោយអាវុធ ក៏ដូចជារបៀបកំណត់ឆ្អឹងដែលបាក់ និងបញ្ឈប់ការហូរឈាម ។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត James Freeman ជាអ្នកដឹកនាំគម្រោង បាននិយាយថា វត្ថុខ្លះមានរូបភាពលម្អិត និងបង្ហាញឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិត បានប្រើចំណុចពិសេសដ៏គួរ ឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនៃគ្រឿងផ្សំ” សត្វ បន្លែ និងសារធាតុរ៉ែ ។ លោកបានបន្តថា សម្រាប់ភាពស្មុគស្មាញ ទាំងអស់របស់ពួកគេ រូបមន្តវេជ្ជសាស្រ្តនៅមជ្ឈិមសម័យ គឺទាក់ទងយ៉ាងខ្លាំង ជាមួយអ្នកអាន សម័យទំនើប ។
ជំងឺជាច្រើនដែលយើងនៅតែតស៊ូជាមួយសព្វថ្ងៃនេះ រួមមានឈឺក្បាល ឈឺធ្មេញ រាគ ក្អក ឈឺដៃជើង ។ ពួកគេបង្ហាញមនុស្សនៅមជ្ឈិម សម័យព្យាយាមគ្រប់គ្រង សុខភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងចំណេះដឹងដែលមានសម្រាប់ពួកគេនៅពេលនោះ ដូចយើងធ្វើដែរ៕
