ប៉េកាំង៖ សុន្ទរកថាដែលថ្លែងដោយរដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិអាមេរិក លោក Lloyd Austin ក្នុងកិច្ចសន្ទនា Shangri-La បានប្រមូលនូវប្រតិកម្មខុសគ្នាយ៉ាងច្រើនពីប្រទេសផ្សេងៗ។ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអាមេរិកជាច្រើនបានលើកឡើងពីសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោក Austin ថា “យើង [វ៉ាស៊ីនតោន] នឹងមិនព្រងើយកន្តើយ ចំពោះមុខការគំរាមកំហែង ឬការបង្ខិតបង្ខំពីប្រទេសចិន” ដែលជាការផ្តោតសំខាន់នៃការរាយការណ៍របស់ពួកគេ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះបានធ្វើឱ្យមានការងឿងឆ្ងល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរក្នុងចំណោមប្រជាជនចិន ថាតើលោក Austin បាននិយាយខុសឬយ៉ាងណា ពីព្រោះការបំប្លែងឯកសារយោងទៅ “វ៉ាស៊ីនតោន និងប៉េកាំង” នឹងមានភាពត្រឹមត្រូវជាង។ តើអ្នកនយោបាយក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនយល់ខុសពាក្យ “សម្លុត និងបង្ខិតបង្ខំទេ”? បញ្ហាគឺមិនសាមញ្ញទេ។
នៅក្នុងសុន្ទរកថារបស់លោក Austin បានលើកឡើងពី “ការសម្លុត បីដង និងបង្ខិតបង្ខំ” ទាំងដោយប្រយោល ឬដោយផ្ទាល់ចង្អុលពួកគេទាំងអស់ទៅកាន់ប្រទេសចិន។ លោកក៏បានទទួលស្គាល់ថា “ទាំងអស់នេះមានសារៈសំខាន់ជាពិសេសនៅក្នុងច្រកសមុទ្រតៃវ៉ាន់” ដែលបានលាតត្រដាងពីចេតនាងងឹតរបស់ភាគីអាមេរិក។
បន្ទាប់ពីទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន បានបំផុសគំនិត “ការបង្ខិតបង្ខំសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិន” ខ្លួនបានចម្លងវិធីសាស្រ្តដូចគ្នានៅក្នុងដែនយោធា ភូមិសាស្ត្រនយោបាយ និងការទូត ហើយឥឡូវនេះបានបន្ថែមពាក្យនៃ “ការសម្លុត” ។ ទោះបីជាវាហាក់ដូចជាមិនសមហេតុផល សម្រាប់ប្រជាជនចិន និងជនបរទេស ដែលមានការយល់ដឹងជាក់លាក់អំពីការពិតនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក ដើម្បីអនុវត្តពាក្យ “បង្ខិតបង្ខំ” និងជាពិសេស “ការសម្លុត” ទៅលើការទូតរបស់ប្រទេសចិន ក៏ដោយ ក៏យើងមិនអាចព្រងើយកន្តើយ ចំពោះកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដោយចេតនា និងគណនារបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានដែរ ដូចជា ពាក្យទាំងនេះត្រូវបានគេនិយាយដដែលៗ និងសង្កត់ធ្ងន់ជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងឱកាសសាធារណៈអន្តរជាតិនានានាពេលថ្មីៗនេះ។
ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន មិនអាចមិនដឹងពីអត្ថន័យនៃ “ការគំរាមកំហែង” និង “ការបង្ខិតបង្ខំ” នោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ពាក្យ “ការទូតបង្ខិតបង្ខំ” ត្រូវបានស្នើឡើងដោយសាស្ត្រាចារ្យអាមេរិក ដើម្បីសង្ខេបគោលនយោបាយរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ចំពោះប្រទេសឡាវ គុយបា និងវៀតណាមនៅពេលនោះ។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ សហរដ្ឋអាមេរិកមិនត្រឹមតែបានបញ្ឈប់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ បានរកឃើញវិធីថ្មី និងពង្រីកទៅផ្នែកផ្សេងៗ ដើម្បីចូលរួមក្នុងការគំរាមកំហែង និងការបង្ខិតបង្ខំ។
តើប្រទេសណាខ្លះ រួមទាំងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់អាមេរិកនៅក្នុងតំបន់ដូចជា ជប៉ុន និងកូរ៉េខាងត្បូង ដែលមិនត្រូវបានទទួលរងនូវសម្ពាធ ឬការបង្ខិតបង្ខំពីសហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងផ្នែកមួយចំនួនដូចជា គ្រឿងអេឡិចត្រូនិក ការផ្លាស់ប្តូរទីតាំងសង្វាក់ឧស្សាហកម្ម និងសូម្បីតែពាណិជ្ជកម្ម?
ឥឡូវនេះ សហរដ្ឋអាមេរិក កំពុងបំភ្លៃគំនិត និងធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវវោហាសាស្ត្ររបស់ខ្លួន ដោយងាយស្រួលមិនអើពើនឹងទង្វើនៃការសម្លុត និងការបង្ខិតបង្ខំរបស់ខ្លួន ខណៈពេលដែលងាកមកដាក់ស្លាកប្រទេសចិនថាជា “អ្នកសម្លុត” ឬ “អ្នកបង្ខិតបង្ខំ”ទៅវិញ។ នេះជាការប៉ុនប៉ង ដើម្បីទាញយកការត្រួតត្រារបស់ខ្លួននៅក្នុងសុន្ទរកថា និងធ្វើឲ្យទឹកភក់។
នៅក្នុងការពិតដ៏ស្មុគស្មាញនៃទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ មានផ្នែកសំខាន់នៃភាពមិនច្បាស់លាស់នៃការយល់ដឹង ដែលមានមនុស្សជាច្រើន ដែលខ្វះការយល់ដឹង និងការវិនិច្ឆ័យអំពីស្ថានភាពជាក់ស្តែង និងប្រទេស ដែលមានផ្នត់គំនិតល្អិតល្អន់ដោយសារជម្លោះទឹកដី ឬជម្លោះផ្សេងទៀតជាមួយប្រទេសចិន។ សហរដ្ឋអាមេរិក មានបំណងដណ្តើមយកតំបន់នេះ និងបុគ្គល និងប្រទេសទាំងនេះ ហើយធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជាគោលដៅចម្បងនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងបំភ័ន្ត និងបំផុសគំនិតរបស់ខ្លួន។
ការបង្ហាញពីប្រទេសចិនថាជា “អ្នកសម្លុត” ឬ “អ្នកបង្ខិតបង្ខំ” គឺមានគោលបំណងជាចម្បងក្នុងការសម្របសម្រួលការអន្តរាគមន៍របស់សហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងកិច្ចការអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក រួមទាំងសំណួរតៃវ៉ាន់ ដែលជាកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់ចិនទាំងស្រុង។ លើសពីនេះទៅទៀត វាអាចបម្រើ ដើម្បីបង្វែរផ្នែកខ្លះនៃការមិនសប្បាយចិត្តពិតប្រាកដរបស់សហគមន៍អន្តរជាតិជាមួយនឹង “ការសម្លុត” និង “ការបង្ខិតបង្ខំ” របស់សហរដ្ឋអាមេរិក។ យើងនៅក្នុងទីក្រុងប៉េកាំង បានឃើញយ៉ាងច្បាស់តាមរយៈការគណនារបស់ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ប៉ុន្តែវាមិនអាចច្រានចោលបានទេថា មានមនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងសហគមន៍អន្តរជាតិ ដែលយល់ច្រលំ ឬធ្វើពុតជាដូច្នេះ៕ប្រែសម្រួល ឈូក បូរ៉ា
