(ទីក្រុងស៊ីដនី)៖ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវជនជាតិអូស្រ្តាលីមានមតិថា អាកាសបាតុភូតដែលបានកើតឡើងមកលើភពផែនដីកាលពី ២.៥លានឆ្នាំមុនប្រហែលជាបានបង្កើតរលកយក្សស៊ូណាមិនដ៏ធំសំបើមមួយ ព្រមទាំងបាន ពន្លិចភពផែនដីទៅក្នុងយុគសម័យទឹកកក។
នេះបើយោងតាមប្រភពព័ត៌មាន Science Daily ចេញផ្សាយនៅថ្ងៃច័ន្ទ ទី០៩ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តនៅមហាវិទ្យាល័យ New South Wales និយាយថា ដោយសារតែអាកាសបាតុភូតបានធ្លាក់ទៅក្នុងទឹកជ្រៅ នៅក្នុងមហាសមុទ្របាស៊ីហ្វិចភាគខាងត្បូង ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវភាគច្រើន បានធ្វើការបញ្ចុះសក្តានុពលរបស់វាសម្រាប់ការនាំឲ្យមានមហន្តរាយនៅតាមបណ្តោយច្រាំងសមុទ្រដែលមានទីតាំងនៅជុំវិញមហាសមុទ្របាស៊ីហ្វិច ឬក៏ សម្មភាពរបស់វាដែលអាចធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធអាកាសធាតុរបស់ភពទាំងមូលមានសភាពមិននឹងនរ។
លោក James Goff ដែលជាអ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវនេះបាននិយាយថាៈ “នេះគ្រាន់តែជាព្រឹត្តិការណ៏នៃផលប៉ះទង្គិចជាមួយនឹងសមុទ្រតែប៉ុណ្ណោះ ដែលវាត្រូវបានគេបំផ្លិចចោល ដោយសារតែវាគ្មានរណ្តៅភ្នំភ្លើងណាជាក់លាក់ដើម្បីធ្វើការស៊ើបអង្កេតនោះឡើយ។ក៏ប៉ុន្តែចូរពិចារណាថា ពួកយើងកំពុងតែនិយាយអំពី ការប៉ះទង្គិចរវាងភ្នំភ្លើងដ៏តូចមួយដែលបានធ្លាក់ទៅក្នុងមហាសមុទ្រដែលមានទីតាំងចន្លោះប្រទេសឈីលី និង ទ្វីបអង់តាកទិច ក្នុងស្ថានភាពយ៉ាងជ្រៅនិង ល្បឿនមួយដ៏ខ្ពស់។ “
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានមានយោបល់ថា ការសិក្សាអំពីស្ថានភាពភូមិវិទ្យានៅក្នុងប្រទេស ឈីលី ទ្វីបអង់តាកទិច អូស្រា្តលី និងកន្លែងដទៃទៀតដែលបានបង្ហាញអំពីការបំរែបំរួលនៃអកាសធាតុអាចជាលទ្ថផលនៃការកើតមានទឹកជំនន់ស៊ូណាមិដ៏ធំសំបើមមួយ។
លោក Goff បាននិយាយថាៈ “ក៏ប៉ុន្តែវាក៏បានបញ្ចេញចំហាយទឹក ស្ពាន់ធ័រ និងធូលី ទៅក្នុងស្រទាប់បរិយាកាសក្នុងបរិមាណច្រើនដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត នៅក្នុងខណៈពេលនោះដែរផែនដីបានស្ថិតនៅក្នុងសម័យដែលមានអាកាសធាតុត្រជាក់បន្តិម្តងរូចទៅហើយ ដូច្នេះបាតុភូតនេះប្រហែលគ្រាន់តែជាការជួយជំរុញឲ្យភាពត្រជាក់របស់ផែនដីកើនឡើងឆាប់រហ័សជាងមុនតែប៉ុណ្ណោះ ដែលវាជាហេតុនាំឲ្យមានការចាប់ផ្តើមយុគសម័យទឹកកក។”
ការចាប់ផ្តើមយុគសម័យទឹកកកត្រូវបានកកើតឡើងដោយអាកាសបាតុភូត
(ទីក្រុងស៊ីដនី)៖ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវជនជាតិអូស្រ្តាលីមានមតិថា អាកាសបាតុភូតដែលបានកើតឡើងមកលើភពផែនដីកាលពី ២.៥លានឆ្នាំមុនប្រហែលជាបានបង្កើតរលកយក្សស៊ូណាមិនដ៏ធំសំបើមមួយ ព្រមទាំងបាន ពន្លិចភពផែនដីទៅក្នុងយុគសម័យទឹកកក។
នេះបើយោងតាមប្រភពព័ត៌មាន Science Daily ចេញផ្សាយនៅថ្ងៃច័ន្ទ ទី០៩ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តនៅមហាវិទ្យាល័យNew South Wales និយាយថា ដោយសារតែអាកាសបាតុភូតបានធ្លាក់ទៅក្នុងទឹកជ្រៅ នៅក្នុងមហាសមុទ្របាស៊ីហ្វិចភាគខាងត្បូង ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវភាគច្រើន បានធ្វើការបញ្ចុះសក្តានុពលរបស់វាសម្រាប់ការនាំឲ្យមានមហន្តរាយនៅតាមបណ្តោយច្រាំងសមុទ្រដែលមានទីតាំងនៅជុំវិញមហាសមុទ្របាស៊ីហ្វិច ឬក៏ សម្មភាពរបស់វាដែលអាចធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធអាកាសធាតុរបស់ភពទាំងមូលមានសភាពមិននឹងនរ។
លោក James Goff ដែលជាអ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវនេះបាននិយាយថាៈ “នេះគ្រាន់តែជាព្រឹត្តិការណ៏នៃផលប៉ះទង្គិចជាមួយនឹងសមុទ្រតែប៉ុណ្ណោះ ដែលវាត្រូវបានគេបំផ្លិចចោល ដោយសារតែវាគ្មានរណ្តៅភ្នំភ្លើងណាជាក់លាក់ដើម្បីធ្វើការស៊ើបអង្កេតនោះឡើយ។ក៏ប៉ុន្តែចូរពិចារណាថា ពួកយើងកំពុងតែនិយាយអំពី ការប៉ះទង្គិចរវាងភ្នំភ្លើងដ៏តូចមួយដែលបានធ្លាក់ទៅក្នុងមហាសមុទ្រដែលមានទីតាំងចន្លោះប្រទេសឈីលី និង ទ្វីបអង់តាកទិច ក្នុងស្ថានភាពយ៉ាងជ្រៅនិង ល្បឿនមួយដ៏ខ្ពស់។ “
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានមានយោបល់ថា ការសិក្សាអំពីស្ថានភាពភូមិវិទ្យានៅក្នុងប្រទេស ឈីលី ទ្វីបអង់តាកទិច អូស្រា្តលី និងកន្លែងដទៃទៀតដែលបានបង្ហាញអំពីការបំរែបំរួលនៃអកាសធាតុអាចជាលទ្ថផលនៃការកើតមានទឹកជំនន់ស៊ូណាមិដ៏ធំសំបើមមួយ។
លោក Goff បាននិយាយថាៈ “ក៏ប៉ុន្តែវាក៏បានបញ្ចេញចំហាយទឹក ស្ពាន់ធ័រ និងធូលី ទៅក្នុងស្រទាប់បរិយាកាសក្នុងបរិមាណច្រើនដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត នៅក្នុងខណៈពេលនោះដែរផែនដីបានស្ថិតនៅក្នុងសម័យដែលមានអាកាសធាតុត្រជាក់បន្តិម្តងរូចទៅហើយ ដូច្នេះបាតុភូតនេះប្រហែលគ្រាន់តែជាការជួយជំរុញឲ្យភាពត្រជាក់របស់ផែនដីកើនឡើងឆាប់រហ័សជាងមុនតែប៉ុណ្ណោះ ដែលវាជាហេតុនាំឲ្យមានការចាប់ផ្តើមយុគសម័យទឹកកក។”
