នៅក្នុងវប្បធម៌ខ្មែរកាលណាគេនិយាយអំពី មុខព្រហ្ម ឬ ព្រហ្មភក្ត្រនេះ គេនឹងឃើញដល់មុខព្រហ្មរបស់ប្រាសាទបាយ័ន្តឯក្រុងអង្គរធំមុនគេ។ បើទោះជាមុខទាំង៤របស់កំពូលប្រាសាទបាយ័ន្តមិនបានតំណាងអោយព្រះព្រហ្មដូចដែលយើងយល់សព្វថ្ងៃក៏ដោយចុះ ប៉ុន្តែឥទ្ធិពលនៃរចនាប័ទ្មបាយ័ន្ត នៅតែបន្តមានមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ នេះគឺការរក្សាកំពូលសំណង់អោយមាន មុខ៤ឬ ព្រហ្មមុខ៤ស្ថិតនៅផ្នែកខាងលើ។ ព្រហ្មមុខ៤នេះ ស្ថិតជាគូនឹងព្រះរាជាខ្មែរតរៀងមក តាំងតែអំពីរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវម៌្មទី៧នាសម័យអង្គរ រជ្ជកាលព្រះបាទចន្ទរាជានាសម័យលង្វែក តលុះមកដល់សម័យក្រុងចតុម្មុខមហានគរភ្នំពេញយើងនេះ។
ព្រះក្លស់សម្រាប់អង្គព្រះមហាក្សត្រ ជាក្លស់រំភាយ៣ជាន់ ពាសដោយសំពត់ពណ៌មាស មានរចនាក្បាច់ប្រណិត និងមានកំពូលស្រួចឡើងទៅលើដែលច្រើនសាងពីមាស លោហៈមានតម្លៃ ឬភ្លុកជាដើម។ កំពូលក្លស់របស់ព្រះមហាក្សត្រតាំងពីសម័យបុរាណមកសង្កេតឃើញមានប្រដាប់ ព្រហ្មភក្ដ្រឬព្រហ្មមុខ៤នៅលើកំពូល ឯកំពូលផ្នែកខាងលើក៏រចនាវិចិត្របែបជាមកុដផងដែរ។ បច្ចុប្បន្ននេះខាងព្រះបរមរាជពុំឃើញមានប្រើប្រាស់ព្រះក្លស់កំពូលព្រហ្មទៀតទេ ឯរូបរាងព្រះក្លស់ទៀតសោតក៏ផ្លាស់ប្តូររូបរាង មិនមានភាពកោងក្រអោមដូចមុនទៀតទេ ។
បច្ចុប្បន្ននេះប្រសិនបើយើងក្រឡេកមើលទៅកាន់កំពូលកណ្ដាលព្រះទីន័ងទេវាវិនិច្ឆ័យនៃព្រះបរមរាជវាំងចតុម្មុខមង្គល នេះយើងនឹងឃើញព្រហ្មភក្ត្រពណ៌សខ្ពស់ត្រដែតនៅលើកំពូល ដែលតំណាងអោយអំណាចដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ និងព្រហ្មវិហាធម៌នៃអង្គព្រះមហាក្សត្រនៃយើង។ ក្រៅអំពីសំណង់ប្រាសាទមហាមន្ទីរ ព្រហ្មភក្ត្រនេះត្រូវបានបំពាក់លើសំណង់ព្រះមេរុមាស(សម្រាប់ព្រះមហាក្សត្រ) ព្រះចេតិយ បុស្បុក ឬគ្រឿងបាំងគ្រឿងយសផ្សេងៗមានដូចជា ព្រះក្លស់កំពូលព្រហ្ម ជាដើម ៕
