ដោយសារតែការ ចុះខ្សោយឥទ្ធិពល របស់លទ្ធិកុម្មុយនិស្ត ទើបបណ្ដាលឲ្យ អ្នកនាំពាក្យបក្សកុម្មុយនិស្ត អាល្លឺម៉ង់ខាងកើត បានប្រកាសផ្លាស់ប្ដូរជំហររបស់ខ្លួនជាមួយនឹងអាល្លឺម៉ង់ខាងលិច នៅថ្ងៃទី ០៩ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៩។ គាត់បាននិយាយថា ពលរដ្ឋនៃអាល្លឺម៉ង់ខាងកើត មានសេរីភាព ក្នុងឆ្លងព្រំដែនទៅកាន់អាល្លឺម៉ង់ខាងលិច ។
ភ្លាមៗនោះ ទាំងប្រជាជនមកពីខាងលិច និងខាងកើតបានជួបជុំគ្នា នៅច្រកចេញចូលនៃរបងប៊ែរឡាំង ដោយមានការផឹកស្រា រាំច្រៀង បន្ទាប់ពីបែកបាក់គ្នាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ដោយមិនខ្លាចរអារដ្ឋអំណាច របស់ពួកកុម្មុយនិស្តឡើយ ។ ជាង ២លាននាក់មកពីប៊ែរឡាំងខាងកើត បានចូលទៅលេងប៊ែរឡាំងខាងលិច ក្នុងអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។ ប្រជាជនខ្លះប្រដាប់ដោយញញួរ និងខ្ទាស់ សំដៅទៅកម្ទេច របងដ៏រឹងមាំនោះ។ ពេលនោះជញ្ជាំងប៊ែរឡាំងក៏បានដួលរលំ ដែលជាសញ្ញាបញ្ចប់ នូវការបែងចែកទ្វីបអឺរ៉ុបជាពីរ ។
ក្រោយមក ប៊ែរឡាំងក៏ក្លាយជាទីក្រុងតែមួយ និងលែងបែងចែកលទ្ធិសេរី ឬសង្គមនិយមអ្វីឡើយ តែគេត្រូវរង់ចាំជាងមួយឆ្នាំទៀត គឺនៅឆ្នាំ ១៩៩០ទើបអាល្លឺម៉ង់ទាំងពីររួបរួមជាអាល្លឺម៉ង់ តែមួយដូចសព្វថ្ងៃនេះ។
ជញ្ជាំងប៊ែរឡាំង (Berlin Wall) ត្រូវបានកសាងឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៦១ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការហូររបស់ប្រជាជន នៃប៊ែរឡាំងខាងកើត ទៅកាន់ប៊ែរឡាំងខាងលិច៕
