តូក្យូ៖ ប្រធានាធិបតីអាមេរិកលោក ចូ បៃដិន និងប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីលោក វ្ល៉ាឌីមៀ ពូទីន បានជួបគ្នានៅទីក្រុងហ្សឺណែវ នៅពេលមានភាពតានតឹងទ្វេភាគី។ មានបញ្ហាជាច្រើន ដែលបានគ្របដណ្ដប់ លើព័ត៌មានរួមមានការវាយប្រហារ តាមអ៊ីនធឺណិតរបស់រុស្ស៊ី ការកាន់កាប់ទឹកដី របស់អ៊ុយក្រែន ដែលកំពុងបន្ត និងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងផ្សេងទៀត ពីទីក្រុងម៉ូស្គូ ដើម្បីធ្វើឱ្យអន្តរាយដល់សន្ដិសុខ សហរដ្ឋអាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្ត។
នៅក្នុងសុន្ទរកថាមួយ នៃកិច្ចប្រជុំកំពូល នៃសង្រ្គាមត្រជាក់ យ៉ាងណាក៏ដោយ មេដឹកនាំទាំងពីរបានរកឃើញ កិច្ចព្រមព្រៀងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ស្តីពីតម្រូវការដើម្បីចាប់ផ្តើម ការពិភាក្សារយៈពេលវែង ស្តីពីស្ថិរភាពយុទ្ធសាស្ត្រ និងការគ្រប់គ្រង អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។
ហានិភ័យនៃជម្លោះ កំពុងវិវឌ្ឍន៍យ៉ាងឆាប់រហ័ស សូម្បីតែកម្រិតនៃអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ក៏នៅតែជាលក្ខណៈពិសេសនៃស្ថានភាព នៅទីក្រុងមូស្គូ និងវ៉ាស៊ីនតោនដដែល ហើយមេដឹកនាំទាំងពីរ គឺត្រឹមត្រូវដឹកនាំក្រុមរបស់ពួកគេ ឱ្យត្រឡប់មកធ្វើការវិញ ដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ទាំងនេះ។
ខណៈពេលដែលការរំពឹងទុក សម្រាប់កិច្ចព្រមព្រៀង ត្រួតពិនិត្យអាវុធថ្មី មិនប្រាកដប្រជាភាពមិនប្រាកដប្រជានេះ មិនគួររារាំងប្រទេសទាំងពីរ មិនឱ្យព្យាយាមស្វែងរក មូលដ្ឋាន រួមគ្នានោះទេ។ ខណៈពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិក ចង់បង្កើតទំនាក់ទំនង ប្រកបដោយស្ថេរភាពជាងនេះ ទីក្រុងមូស្គូបានប្រកាន់យក ភាពមិនប្រាកដ ប្រជានិងភាព មិនអាចទាយទុកជាមុនបាន សូម្បីតែនៅពេលដែលខ្លួន គំរាមកំហែង ដល់នុយក្លេអ៊ែរក៏ដោយ ក៏ជាមធ្យោបាយមួយ ដើម្បីប្រឆាំងនឹងភាព អន់ថយធម្មតារបស់ខ្លួន ចំពោះសហរដ្ឋអាមេរិកដែរ។
នេះមានន័យថា នៅកន្លែងដែលសហរដ្ឋអាមេរិក នឹងព្យាយាមបង្កើតការព្យាករណ៍ និងតម្លាភាពបន្ថែមទៀត លើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ និងអាវុធដែលពាក់ព័ន្ធទីក្រុងម៉ូស្គូ អាចនឹងស្ទាក់ស្ទើរ ក្នុងការយល់ព្រម។
អ្នកជំនាញអាមេរិក ក៏មានការសង្ស័យផងដែរថា ប្រទេសរុស្ស៊ី នឹងគោរពតាមកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីណាមួយ ខណៈដែលទីក្រុងម៉ូស្គូ ក្រោមការដឹកនាំ របស់លោកប្រធានាធិបតីពូទីន បានរំលោភបំពាន លើកិច្ចព្រមព្រៀងសំខាន់ៗជាច្រើន ដែលភាគច្រើនបានចរចាគ្នា នៅចុងបញ្ចប់នៃសង្គ្រាមត្រជាក់។ ទាំងនេះគ្រាន់តែជាឧបសគ្គ មួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ ក្នុងការចរចាកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី រវាងមហាអំណាចនុយក្លេអ៊ែរទាំងពីរ។
ប៉ុន្តែហានិភ័យនៃវិបត្តិនុយក្លេអ៊ែរ ដែលកើតឡើង នៅពេលណាមួយតាមរបៀប ដែលគ្មានមេដឹកនាំណា អាចទុកចិត្តបានក្នុងការគ្រប់គ្រង អាចជាការព្រួយបារម្ភរួមមួយ ដែលនឹងនាំឱ្យភាគីទាំងពីររួបរួមគ្នា។ ហើយមានផ្នែកនៃកិច្ចព្រមព្រៀង ដែលអាចធ្វើទៅបាន និងសូម្បីតែសម្រាប់ភាគីទាំងពីរ ដើម្បីបន្តជាមួយគ្នា។
ជាយូរមកហើយពេលវេលា អាចនឹងទុំជ្រុះទៅហើយដែរ សម្រាប់ប្រទេសទាំងពីរ ដើម្បីដាក់ចុះអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ របស់ពួកគេទាំងអស់ – ដោយមិនគិតពីជួរវាយប្រហារ ឬថាតើពួកគេកំពុងផ្ទុក ឬពង្រាយនៅតាមវាលផ្ទុកអាវុធ – ក្រោមលក្ខខណ្ឌច្បាប់។
អាមេរិក ចង់កំណត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ដែលមិនមែនជារឿងគួរឱ្យស្តាយ ឬជាយុទ្ធសាស្ត្ររបស់រុស្ស៊ី ជាយូរមកហើយ ហើយទីក្រុងមូស្គូមានការព្រួយបារម្ភជាយូរមកហើយ អំពីការផ្ទុកអាវុធនុយក្លេអ៊ែរយុទ្ធសាស្ត្រធំៗ របស់អាមេរិក ដូច្នេះភាគីទាំងសងខាង អាចមានហេតុផល ដើម្បីនិយាយអំពីការ ដាក់ចុះនូវអាវុធបែបនេះ នៅក្រោមឆ័ត្រ ដែលបានផ្ទៀងផ្ទាត់។
ទោះយ៉ាងណាវាអាចមាន ភាពងាយស្រួល ជាងមុនក្នុងការស្វែងរកកិច្ចព្រមព្រៀង មិនមែនដោយការចរចា លើបញ្ហាតែមួយ ឬពីរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដោយធ្វើឱ្យមាន ការចរចាកាន់តែទូលំទូលាយ។ វាពិបាកក្នុងការមើលពីរបៀប ដែលសន្ធិសញ្ញាថ្មី នឹងអាចទទួលយកបាន នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ប្រសិនបើវាមិនកំណត់តាម មធ្យោបាយមួយចំនួន និងការកើនឡើងស្តុកថ្មី នៃកម្រិតមធ្យម (ចន្លោះពី ៥០០-៥៥០០ គីឡូម៉ែត្រ) នៃគ្រាប់មីស៊ីលបំពាក់ ដោយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ៕ ដោយ ឈូក បូរ៉ា
