បាងកក៖ ពីរឆ្នាំចូលទៅក្នុងជំងឺរាតត្បាត ដ៏អាក្រក់បំផុត ក្នុងមួយសតវត្ស វាជាការចង់ឱ្យគិតថា ពិភពលោកកំពុងជាប់គាំង នៅក្នុងពេលវេលាមួយ ដែលមិនអាចរុះរើមេរោគ ដែលបានសម្លាប់មនុស្សជាង ៥,៥លាននាក់ និងបំផ្លាញជីវភាព រាប់មនុស្សជាតិមិនអស់។ ប៉ុន្តែការពិតគឺថា ក្នុងរយៈពេល ១៥ខែចាប់តាំងពីកន្លែងផ្តល់វ៉ាក់សាំង ជំងឺកូវីដ-១៩ ជាសកល (Covax) បានទទួលការគាំទ្រ ពីសហគមន៍អន្តរជាតិដំបូង អ្វីៗបានផ្លាស់ប្តូរច្រើន។
នៅក្នុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២០ យើងមិនដឹងថាតើអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ នឹងអាចបង្កើតវ៉ាក់សាំងបង្កាជំងឺកូវីដ-១៩ ប្រកបដោយសុវត្ថិភាព និងមានប្រសិទ្ធភាព ឬយ៉ាងណានោះទេ។ ឥឡូវនេះយើងមានមួយចំនួនហើយ។ យើងក៏មិនបានដឹងពីមុនមកថា ឧស្សាហកម្មនេះ នឹងទទួលបានជោគជ័យ ក្នុងការបង្កើនផលិតកម្មនោះ ប៉ុន្តែនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នេះ ១១ពាន់លាន ដូសត្រូវបានផលិតកាលពីឆ្នាំមុន។
គួរឲ្យសោកស្ដាយ ជោគជ័យទាំងនេះ ក៏បម្រើដល់ការគូសបញ្ជាក់ពីកន្លែង ដែលពិភពលោកបានបរាជ័យ ក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ខ្លួន ក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំង នឹងជំងឺរាតត្បាតផងដែរ។
ទោះបីជាពិភពលោក ផលិតវ៉ាក់សាំងបង្កជំងឺកូវីដ-១៩ គ្រប់គ្រាន់ក្នុងឆ្នាំ២០២១ ដើម្បីចាក់វ៉ាក់សាំងមនុស្សពេញវ័យ នៅលើភពផែនដីក៏ដោយ ក៏មនុស្សជាង ៣ពាន់លាននាក់ ដែលភាគច្រើនរស់នៅ ក្នុងប្រទេសដែលមានប្រាក់ចំណូលទាប មិនទាន់បានទទួលការចាក់វ៉ាក់សាំង ជាលើកដំបូងរបស់ពួកគេ នៅឡើយទេ។
ប្រទេសដែលមានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់ មានអត្រាចាក់វ៉ាក់សាំង ជាមធ្យមជាង ៧៥% ហើយឥឡូវនេះកំពុងផ្តោតលើកម្មវិធីចាក់ដូសជំរុញ។ នៅទ្វីបអាហ្រ្វិក ផ្ទុយទៅវិញ ប្រហែល ១០% នៃចំនួនប្រជាជនត្រូវបានចាក់ថ្នាំបង្ការ យ៉ាងពេញលេញ ហើយជាមធ្យមប្រព័ន្ធសុខាភិបាល នៅតែចាប់យកការចាក់វ៉ាក់សាំងបឋម៕ ដោយ ឈូក បូរ៉ា
