របាយការណ៍ចេញផ្សាយដោយកម្មវិធីបរិស្ថាន របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ (UNEP) និងអង្គការឧតុនិយមពិភពលោក (WMO)បានបង្ហាញថា មានស្រទាប់អូហ្សូន កាន់តែក្រាស់ជាផ្នែកនៃបរិយាកាស ដែលមានកម្ពស់រហូតដល់ ១៨ ម៉ាយស្រូបយកកាំរស្មីអ៊ុលត្រាវីយូឡេ កាំរស្មី និងរារាំងពួកវាពីផ្ទៃផែនដី យោងតាមការចេញផ្សាយ ពីគេហទំព័រឆៃណាឌៀលី។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជឿថា នៅត្រឹមឆ្នាំ ២០២៤ នៅទូទាំងពិភពលោក ស្រទាប់អូហ្សូនអាចស្ថិតនៅលើផ្លូវ ដើម្បីប្តូរទៅកម្រិតមិនធ្លាប់ឃើញ តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៨០ ហើយនៅឆ្នាំ ២០៦៦ នៅលើទ្វីបអង់តាក់ទិក ជាកន្លែងដែលវាបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំង វាបានបន្សល់ទុករន្ធនៅពីលើប៉ូលខាងត្បូង។ អស់ជាច្រើនទស្សវត្សមកហើយ សកម្មជនបម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ បានព្រមានថា ស្រទាប់អូហ្សូនកំពុងត្រូវបានបាត់បង់ ដោយសារការកើនឡើង នៃការប្រើប្រាស់សារធាតុគីមី ដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់។
សារធាតុគីមីបានបំផ្លាញផ្នែកសំខាន់ នៃបរិយាកាសដែលការពារមនុស្ស ពីកាំរស្មីអ៊ុលត្រាវីយូឡេលើស អាចបង្កឲ្យមានជំងឺមហារីកស្បែក និងការខូចខាតភ្នែករបស់មនុស្ស។ អូហ្សូនក៏ការពាររុក្ខជាតិពីការខូចខាត អាចឲ្យពួកវាលូតលាស់ និងរក្សាទុកកាបូនឌីអុកស៊ីត នៅក្នុងស្លឹករបស់វា។
ក្នុងប៉ុន្មានទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ ជំហានជាច្រើនត្រូវបានគេយកទៅជួយ ក្នុងការស្ដារស្រទាប់អូហ្សូន។ មួយ ពិធីសារម៉ុងត្រេអាល់បានចូលជាធរមាន ក្នុងឆ្នាំ១៩៨៩ត្រូវបានអនុម័ត ដោយគ្រប់ប្រទេសទូទាំងពិភពលោក។ វាហាមប្រាមការផលិតសារធាតុគីមី ដែលបំផ្លាញអូហ្សូន នៅពេលវាបញ្ចូលគ្នាក្នុងបរិយាកាស។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របាននិយាយ លើរបាយការណ៍ថា ប្រទេសចិនបានលុបបំបាត់ ការបំភាយឧស្ម័នយ៉ាងទូលំទូលាយ ក្នុងចំណោមសារធាតុគីមីទាំងនោះ។ របាយការណ៍បាននិយាយថា ការប្រើប្រាស់តិចជាង ៩៩ ភាគរយនៃសារធាតុបំផ្លាញអូហ្សូន បានជួយព្យាបាលស្រទាប់អូហ្សូន។
កាលពីខែកញ្ញា សហរដ្ឋអាមេរិកបានផ្តល់សច្ចាប័ន លើវិសោធនកម្ម Kigali ទៅនឹងពិធីសារម៉ុងត្រេអាល់ ដែលជំរុញឱ្យប្រទេសនានា បញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់អ៊ីដ្រូហ្វ្លុយអូរ៉ូកាបូន ដែលជាឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ ដែលកំដៅភពផែនដីច្រើនជាងកាបូនឌីអុកស៊ីត៕ ដោយ៖លី ភីលីព
