អង់គ្លេស៖ ការសិក្សាមួយបានរកឃើញថា គម្របថ្មប៉ប្រះទឹកផ្កាថ្ម បានថយចុះជាងពាក់កណ្តាល ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៥០ ដោយសារការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ការនេសាទហួសកម្រិត ការបំពុលបរិស្ថាន និងផលប៉ះពាល់ផ្សេងៗ របស់មនុស្សជាតិ នេះបើយោងតាមការចេញផ្សាយ ពីគេហទំព័រឌៀលីម៉ែល។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវ ដែលដឹកនាំមកពីសាកលវិទ្យាល័យ British Columbia បានធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ជាសកលលើកដំបូងអំពីផលប៉ះពាល់ នៃការផ្លាស់ប្តូរទាំងនេះ លើសេវាកម្មប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី។ នេះសំដៅទៅលើសមត្ថភាព របស់ថ្មប៉ប្រះទឹកផ្កាថ្ម ក្នុងការផ្តល់នូវ អត្ថប្រយោជន៍សំខាន់ៗ ដល់មនុស្ស។
ក្រុមស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ការបាត់បង់គម្របថ្មប៉ប្រះទឹកផ្កាថ្ម បាននាំឲ្យមានការកាត់បន្ថយស្មើគ្នា នូវសេវាកម្មអេកូឡូស៊ីនិងការបាត់បង់ ៦០ ភាគរយនៅក្នុងជីវចម្រុះ និងជីវម៉ាសត្រី។ ពួកគេបានព្រមានថា ការរិចរិលជាបន្តបន្ទាប់ នៃប្រព័ន្ធថ្មប៉ប្រះទឹកពិភពលោកនឹងគំរាមកំហែង ដល់សុខុមាលភាពនិងការអភិវឌ្ឍសហគមន៍ ដែលពឹងផ្អែកលើឆ្នេរសមុទ្រ។
ថ្មប៉ប្រះទឹកផ្កាថ្មត្រូវបានគេដឹងថា ជាជម្រកដ៏សំខាន់សម្រាប់ជីវៈចម្រុះ និងមានភាពរសើបជាពិសេស ចំពោះការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ដោយសាររលកកម្ដៅក្នុងសមុទ្រ អាចបង្កឲ្យមានព្រឹត្តិការណ៍ នៃការហូរឈាម។ ថ្មប៉ប្រះទឹកផ្កាថ្មផ្តល់ជូននូវសេវាកម្ម អេកូឡូស៊ីដ៏សំខាន់ ដល់មនុស្សតាមរយៈជលផល ឱកាសសេដ្ឋកិច្ច និងការការពារពីព្យុះ។
ការសិក្សារបស់ពួកគេលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Eddy និងសហការីបានធ្វើការវិភាគ ជាសកលអំពីនិន្នាការ នៃថ្មប៉ប្រះទឹកផ្កាថ្ម និងសេវាកម្មប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ដែលទាក់ទងទៅនឹង កត្តាគ្របដណ្តប់ នៃការរស់នៅរបស់ផ្កាថ្ម ជីវៈចម្រុះពាក់ព័ន្ធ និងការចាប់ត្រីដោយជលផល។ ពួកគេក៏បានពិនិត្យមើលភាពខុសប្លែកគ្នា នៃការនេសាទនៅទូទាំង គេហទំព័រស្បៀងអាហារ ក៏ដូចជាការប្រើប្រាស់គ្រឿងសមុទ្រ ដោយជនជាតិដើមភាគតិច ដែលមានមូលដ្ឋាននៅឆ្នេរសមុទ្រ៕ ដោយ៖លី ភីលីព
