អង់គ្លស៖ ការវិភាគថ្មីនៃធ្មេញរបស់ ពួកគេបានបង្ហាញថា ជនរងគ្រោះនៃជំងឺពិស ឬរោកពិសនៅមជ្ឈឹមសម័យត្រូវបានកប់ជាលក្ខណៈបុគ្គល ដោយយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ ដោយសាររោគពិសបានសម្លាប់ យ៉ាងឆាប់រហ័សបំផុតនេះបើយោងតាមការចេញផ្សាយ ពីគេហទំព័រឌៀលីម៉ែល។
អ្នកបុរាណវិទូបានគិតជា យូរមកហើយថា នេះជាករណីប៉ុន្តែមិនអាចបង្ហាញភស្តុតាងបានទេ ព្រោះរោគពិសបានសម្លាប់យ៉ាងឆាប់រហ័ស ដូច្នេះមិនមានស្លាកស្នាមអាចមើលឃើញនៅលើគ្រោងឆ្អឹងទេមានន័យថា ជនរងគ្រោះអាចត្រូវបានគេស្គាល់អត្តសញ្ញាណ ប្រសិនបើបានកប់នៅក្នុងរណ្តៅដ៏ធំ។
ប៉ុន្តែនេះជាលើកដំបូងក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវខេមប្រីជបានរកឃើញថ្នាំ Yersinia pestis ជាភ្នាក់ងារបង្ករោគដែលបង្កឲ្យមានរោគពិសក្នុងធ្មេញ DNA របស់មនុស្សបានស្លាប់នៅចន្លោះសតវត្សរ៍ទី ១៤ និង ១៦។ ពួកគេត្រូវបានគេបញ្ចុះជាលក្ខណៈបុគ្គលនៅទីបញ្ចុះសពព្រះសហគមន៍កាតូលិកនៅCambridge ហើយការសិក្សាមួយធ្វើឡើងដោយក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវមកពីគម្រោង After Plague បានរកឃើញ។
មរណភាពខ្មៅបានសម្លាប់ចន្លោះពី ៤០ ទៅ ៦០ ភាគរយនៃចំនួនប្រជាជនអឺរ៉ុប នៅពេលវាបានវាយប្រហារនៅពាក់កណ្តាលសតវត្សរ៍ទី ១៤ ។ វាបានដំណើរការជាផ្លូវការនៅដើមទសវត្សឆ្នាំ ១៣៥០ ប៉ុន្តែបានលេចចេញជាថ្មីនៅគ្រប់ជំនាន់អស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក។
អ្នកស្រាវជ្រាវ Craig Cessford មកពីសាកលវិទ្យាល័យCambridgeបាននិយាយថា ការបញ្ចុះសពបុគ្គលទាំងនេះបង្ហាញថា សូម្បីតែការផ្ទុះឡើងនៃរោគពិសមនុស្សម្នាក់ៗកំពុងត្រូវបានកប់ដោយការយកចិត្តទុកដាក់និងយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់។
នេះត្រូវបានបង្ហាញជាពិសេសនៅកណ្តាប់ដៃមានមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់៣នាក់ត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅក្នុងផ្ទះ។ ការសិក្សាក៏បានរកឃើញថាជនរងគ្រោះប៉េស្តមួយចំនួននៅ Cambridge ពិតជាបានទទួលការបញ្ចុះសពយ៉ាងច្រើន៕ដោយ៖លី ភីលីព
