អង់គ្លេស៖ការសិក្សាថ្មីមួយបានរកឃើញថា ម៉ូដស្រដៀងគ្នាសម្រាប់ស្បែកជើងក្បាលស្រួច ពិតជាបណ្តាលឲ្យមានជំងឺហើមមេជើង ឬរោគពិសនៅមជ្ឈឹមចក្រភពអង់គ្លេស បន្ទាប់ពីក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្តូរ ស្ទីលស្បែកជើងអំឡុងសតវត្សរ៍ទី ១៤ នេះបើយោងតាមការចេញផ្សាយពី គេហទំព័រឌៀលីម៉ែល។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅCambridge ជឿថា ការផ្លាស់ប្តូរស្ទីលស្បែកជើងអំឡុងសតវត្សរ៍ទី ១៤ ចាប់ពីម្រាមជើងមូលដល់ចុងជើងវែងចង្អុលបណ្តាលឲ្យមានការកើនឡើងនៃការខូចទ្រង់ទ្រាយនៃជើង។អ្នកបុរាណវិទ្យាបានវិភាគគ្រោងឆ្អឹងជិត ២០០ កន្លែងពីទីបញ្ចុះសពរបស់ទីក្រុងហើយបានរកឃើញថា ២៧ ភាគរយនៃមនុស្សមានអាយុកាលតាំងពីសតវត្សរ៍ទី ១៤ និង ១៥ ត្រូវបានព័ទ្ធជុំវិញដោយវត្ថុបុរាណត្រូវបានគេហៅថា រោគពិស។
នេះបើប្រៀបធៀបទៅនឹង ៦ ភាគរយនៃអ្នកបានកប់នៅចន្លោះសតវត្សទី១១ និង ១៣ ។ Hallux valgus គឺជាការខូចទ្រង់ទ្រាយតូចមួយដែលម្រាមជើងធំជាងគេមានរាងមូល និងមានរាងដូចឆ្អឹងជំនីនៅមូលដ្ឋានរបស់វានៅផ្នែកខាងជើង។ ខណៈកត្តាផ្សេងៗគ្នាអាចបង្កើតបានពីហ្សែនរហូតដល់អតុល្យភាពសាច់ដុំដោយ មូលហេតុបច្ចុប្បន្នដែលជាទូទៅបំផុត គឺស្បែកជើងកវែង។
ការសិក្សារបស់សាកលវិទ្យាល័យ Cambridge បានអះអាងថា ការផ្លាស់ប្តូរស្ទីលស្បែកជើងនៅសតវត្សរ៍ទី ១៤ ត្រូវគេស្គាល់ថា ជាស្បែកជើងចុងស្រួចគឺត្រូវស្តីបន្ទោសចំពោះការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺហើមមេជើង។ នៅសតវត្សរ៍ទី ១៤ បាននាំមកនូវម៉ូដសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងថ្មីៗជាច្រើនបែបយ៉ាងសម្បូរទៅដោយក្រណាត់ និងពណ៌។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Piers Mitchell មកពីសាកលវិទ្យាល័យបុរាណវិទ្យា Cambridge បាននិយាយថា ក្នុងចំណោមនិន្នាការម៉ូដទាំងនេះគឺស្បែកជើងមានម្រាមជើងវែងត្រូវបានគេហៅថា ស្បែកជើងចុងស្រួច។
គ្រោងស្បែកជើងត្រូវបានជីកនៅកន្លែងដូចជាទីក្រុងឡុងដ៍ និង Cambridge បានបង្ហាញថា នៅចុងសតវត្សរ៍ទី ១៤ ស្ទើរតែគ្រប់ស្បែកជើងទាំងអស់យ៉ាងហោចណាស់ត្រូវបានគេចង្អុលបន្តិច ជាស្ទីលដែលមានជាទូទៅក្នុងចំណោមមនុស្សពេញវ័យ និងកុមារដូចគ្នា៕ ដោយ៖លី ភីលីព
