ប៉ារីស៖ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របាននិយាយកាលពីថ្ងៃចន្ទថា ពួកគេបានរកឃើញវិធីមួយ ដើម្បីប្រើការស្កែនខួរក្បាល និងគំរូបញ្ញាសិប្បនិម្មិត ដើម្បីចម្លងចំណុចសំខាន់នៃអ្វីដែលមនុស្សកំពុងគិត ត្រូវបានពិពណ៌នាថា ជាជំហានឆ្ពោះទៅរកការមើលចិត្ត យោងតាមការចេញផ្សាយពីគេហទំព័រជប៉ុន ធូដេ។
ចំពោះគោលដៅចម្បងរបស់អ្នក ឌិកូដភាសា គឺដើម្បីជួយមនុស្សដែលបាត់បង់ សមត្ថភាពក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទង អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាមេរិក បានទទួលស្គាល់ថា បច្ចេកវិទ្យានេះបានចោទជាសំណួរអំពី “ឯកជនភាពផ្លូវចិត្ត”។
គោលបំណងដើម្បីទប់ទល់ នឹងការភ័យខ្លាចបែបនេះ ពួកគេបានដំណើរការការធ្វើតេស្តិ៍បង្ហាញថា ឧបករណ៍ឌិកូដរបស់ពួកគេ មិនអាចប្រើលើនរណាម្នាក់ មិនបានធ្វើឲ្យវាទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាល លើសកម្មភាពខួរក្បាលរបស់ពួកគេក្នុងរយៈពេល ជាច្រើនម៉ោងក្នុងម៉ាស៊ីនស្កេនមុខ ងារម៉ាញេទិចមានមុខងារ (fMRI) ។
ការស្រាវជ្រាវពីមុនបានបង្ហាញថា ការផ្សាំខួរក្បាលអាចឲ្យ មនុស្សដែលមិនអាចនិយាយ ឬវាយអក្សរដើម្បីប្រកបពាក្យ ឬសូម្បីតែប្រយោគ។
ចំណុចប្រទាក់ខួរក្បាល និងកុំព្យូទ័រទាំងនេះផ្តោតលើផ្នែកនៃ ខួរក្បាលដែលគ្រប់គ្រងមាត់នៅពេលវាព្យាយាមបង្កើតពាក្យ។
លោក Alexander Huth អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រផ្នែកប្រសាទនៅសាកលវិទ្យាល័យ តិចសាស់នៃអូស្ទីន និងជាសហអ្នកនិពន្ធនៃការសិក្សាថ្មីមួយ បាននិយាយថា ឧបករណ៍បំប្លែងភាសារបស់ក្រុមលោក ដែលបានដំណើរការក្នុងកម្រិតខុសគ្នាខ្លាំង។
លោក Huth បានប្រាប់សន្និសីទសារព័ត៌មានអនឡាញថា ប្រព័ន្ធរបស់យើងពិតជាដំណើរការនៅកម្រិតនៃគំនិត អត្ថន័យនៃអត្ថន័យ។
នេះបើយោងតាមការសិក្សានៅក្នុងទស្សនាវដ្តី Nature Neuroscience ថា វាគឺជាប្រព័ន្ធដំបូងគេអាចបង្កើតភាសាបន្ត ដោយមិនចាំបាច់បញ្ចូលខួរក្បាលដែលឈ្លានពាន ។
សម្រាប់ការសិក្សា មនុស្ស ៣ នាក់បានចំណាយពេលសរុប ១៦ម៉ោងនៅក្នុងម៉ាស៊ីន fMRI ស្តាប់រឿងនិទានរឿងនិយាយ ដែលភាគច្រើនជាផតឃែស្ថដូចជា New York Times’ Modern Love ។
នេះអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកស្រាវជ្រាវ កំណត់ពីរបៀបដែលពាក្យ ឃ្លា និងអត្ថន័យបានជំរុញឱ្យមាន ការឆ្លើយតបនៅក្នុងតំបន់នៃ ខួរក្បាលដែលគេស្គាល់ថា ដំណើរការភាសា។
ពួកគេបានបញ្ចូលទិន្នន័យនេះទៅជាគំរូ ភាសាបណ្តាញសរសៃប្រសាទដែលប្រើ GPT-1 ជាជំនាន់មុននៃបច្ចេកវិទ្យា AI ក្រោយមកត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុង ChatGPT ដែលពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំង។
គំរូនេះត្រូវបានបណ្តុះបណ្តាលដើម្បីទស្សន៍ទាយ ពីរបៀបដែលខួរក្បាលរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ នឹងឆ្លើយតបទៅនឹងការ យល់ឃើញនៃការនិយាយ បន្ទាប់មកបង្រួមជម្រើសរហូតដល់វារក ឃើញការឆ្លើយតបជិតបំផុត៕ ដោយ៖លី ភីលីព
